White Night Windows için

Basit bir siyah beyaz vakası değil

Beyaz Gece, öldüğünü düşündüğüm belirli bir tür hayatta kalma korku deneyimine geri dönüyor. Görüşünüzü kısıtlayan sabit kameralar ve karanlık koridorlardan oluşan bir dünya ve göze çarpmayan öğeleri bulmak için sonsuz geri izleme . Eski bir formül ama hâlâ çok sevdiğim bir formül ve Beyaz Gece Silent Hill 2'den bu yana türün en iyi örneği olabilir.

Karanlıkta tek başına

Başladığınız andan itibaren, Beyaz Gece'nin çarpıcı siyah beyaz görsel tasarımı hem atmosferik hem de sinir bozucu – 1930'ların kara korku filmi için mükemmel bir zemin dünya. Seçenekler arasında gezinirken menüler uyumsuz piyano notaları çalıyor ve açılış jeneriği, flivver'inizi yalnızca farlarınızla aydınlatılan boş bir yolda sürmenizi sağlıyor.

Onu ayarlar. trençkot giyen, fötr şapka takan kahraman rolünü üstlenirken hızla yararlanılan güçlü>ürpertici bir ruh hali. Aniden ortaya çıkan bir çocuktan kaçınmak için yoldan çıktıktan sonra, arabanızdan yaralı olarak yuvarlanıyorsunuz. Bu yaralar, siz terkedilmiş bir eve doğru topallarken yavaş bir başlangıç hızı belirler. Eve girmenin bir yolunu ararken, bir anahtar için bahçeyi (mezarlığı kastediyorum) taramalısınız. Bu, sizi Beyaz Gece'nin temel oynanışıyla tanıştıran bir aramadır: her şeyle etkileşime geçin, ipuçlarını bulun ve ilerlemek için ne yapmanız gerektiğini öğrenin (ki bu, bir heykeli kenara itmektir). ay ışığının bir anahtarı ortaya çıkarmasına izin verin).

Önemli şeyler

Ancak, nihai hedefiniz genellikle net olsa da, ona nasıl ulaşacağınızı görmek öyle değildir. Eve girdikten sonra, yolu göstermek için sadece geçici kibrit ve ara sıra (hatta daha az güvenilir) elektrik ışıkları ile karanlık tarafından yutulursunuz. Bu,sık sık baskı altında olan koşullar altında ilerlemek için çabalamanızı sağlar. Sonuç, gizlenmiş öğeleri bulmak için adımlarınızı sürekli olarak izlemenizi sağlayan sinir bozucu derecede uzun aramalardır. Bir noktada bu, sabit perspektifler nedeniyle fark etmediğim bir ışık anahtarını bulmak için bir saat oynadığımı gördü. Bu tür için bilinen bir sorundur, ancak karanlık ve içinizdeki tehlikelere karşı kırılganlığınız nedeniyle sorun burada daha da kötüleşti.

Klostrofobik koridorlarda sizinle birlikte dolaşmak kötü niyetli ruhlardır , kökenleri evin boz geçmişinde kök salmıştır. Bu hayaletlere karşı tek savunmanız kaçmak ya da onları elektrik ışıklarının sıcak parıltısında tuzağa düşürmek. Bu hayaletleri karanlıkta tespit etmeye çalışmak neredeyse imkansız, bu da sizi nerede saklandıklarını ve sizi kovalayıp (genellikle) öldürmeden önce ne kadar yaklaşma riskini alabileceğinizi bulmak için sizi yavaşça ileri gitmeye zorluyor.

Beyaz Gece'nin son sorunu burada yatıyor: korkunç kontrol noktası ve kaydetme sistemi. Oyununuzu kaydetmek için oyunun koltuklarından birine oturmalısınız. Bu yeterince eskimiş gibi görünüyor, ancak kontrol noktalarının eksikliği, ölümlerin sizi en son dinlendiğiniz zamana geri göndermesiyle sorunu daha da karmaşık hale getiriyor.

Zıt kutuplar

Korku hayranları bu hayal kırıklıklarının onları ertelemesine izin vermemeli. Beyaz Gece, bu günlerde nadiren görülen bir türün görsel olarak çarpıcı bir iyileştirmesidir. Daha da harikası, yarattığı ürkütücü, nüanslı kurgu. Evin içinde düzenli olarak dolaşan dumanlı caz tonlarından, sakinlerinin tarihini özetleyen koleksiyonlara kadar her şey bu kişisel hikayeye zenginlik ve derinlik katmak için tasarlandı.

Bir avuç dolusu sıkıntı gerçekten üzücü çünkü (kendimi çileden çıkmamışken) Beyaz Gece'nin atmosferi ve hikayesi beni büyüledi. Daha iyi kontrol noktaları ve arada bir doğru rehberlik ile bu, kişisel ilk on oyun listeme kolayca girebilirdi. Bunun yerine kusurlu, ancak kapsayıcı ve görsel olarak baştan çıkarıcı bir sürpriz olarak duruyor.